3 VİRGÜL 14

Buğulanmış geçmişte aranıyorsa yüzler;
Gitti demektir biri,
Anlamını yitirecektir tüm bekleyişler!
Hesap yarımdır şimdi, vakit gece…
Satır arası mana biçare…
Yoruluverir bir anda insan,
Dayak yemiş gibi hem de…
Cinnettir bir sonraki durak!
Virgül sonrası bu hesap,
Bu devir,
Bu döngü,
Bu çember:
Bir uyuşma halidir;
Beyinde akıp gider…
3:14’e saplandığında vakit,
Saatler zamanı yuvarlayabilmek ister!

Uslu bir çocuk olduğunda,
Şirinleri görebileceğini ummak:
Yarıçap gibi,
Yarım yamalak…
Esamen okunmadan,
Kale alınmadan konuşmak!
Sonra, işte yorulur insan…
Günde 14 saat ayakta beklemiş gibi hem de…
Buğzetmeyi  bilmiyorsa;
Ne küfürler geçiyordur belki de içinden,
Ne özlemler…
Bekleyişler… Sendeleyişler… Bekleyişler…
Yaşıyoruz işte bir şekilde deyişler…
Bir gülüşle sona erecek,
Geceden devşirilmiş gündüzler.

Yarım kalmış “seksen yıllık sevgiler” adına.
Belki de adam akıllı bir şey,
Hiçbir zaman yazılamayacak!
Pi sayısı gibi tamamlanamayan ne varsa,
Her daim, gideni hatırlatacak!

- Enes CAHAN -