‘’Niye?’’ diyor genç adam, bir yudum daha aldığında her şeyin ayaklanıp etrafında koşuşturmaya başlayacağını bildiği halde, vodka dolu bardağını ağzına götürürken. Değersizliğini, kendini harcayarak yarattığı ‘’değer’’ ile örtme çabasında... ‘’Maddeye hükmetmenin’’ önce ‘’maddenin esiri olmak’’la gerçekleşeceğine olan inancı ile, ‘’bir sanrı da olsa’’, maddeyi etrafında döndürme uğraşında...
‘’Niye?’’ diyor genç adam, ‘’anlamsızlığına’’ hayatının, bir anlam iliştirebilmek için ‘’anlaşılmaz’’ olduğuna kendini inandırırken. Ezberlediği şeylerin herkes tarafından çok öncelerden ezberlendiğini bilseydi eğer; ya hiç ezberlemeyecekti ya da ‘’ezberlediğinde farklı olacak her şey’’ kandırmacasını yemeyecekti.
Taş kesilmiş çehresine içten bir mimik oturtamıyor, dağarcığına onu ‘’düşündürecek’’ birkaç kelime iliştiremediği gibi. Yaşadığı her cinsel dürtünün de aşk olduğunu sanıyor, ona öğretilenlerin ‘’değiştirilmesi teklif dahi edilemez’’ nitelikte gerçekler olduğuna olan inancı gibi. Hatta bu genç adam, ‘’bu soluduğunu da hava zannediyor’’!
Başkalarının hayatlarını öğrenmek zorunda bırakılan genç adam, başkaları gibi düşünmezse dışlanacağı korkusu ile her geçen gün kendi özünden uzaklaşıyor. Oysa farkında değil, onu fark ettirmeden, fark ettiklerinde ne kadar çırpınsalar da eskiye dönmeleri imkansız olanlara dönüştürdüklerini.
Diz çöktükçe ‘’arkası’’nın güçleneceğini beklerken, birilerine ayak bağı olmanın ezikliğini yaşıyor şimdi. İplerini çözmek içinse artık takati yok.
‘’Tamam da bana bunu niye yaptın?’’ diyor genç adam!
- Ne yapayım kardeş! Huyum bu!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder